Southside
Nie tylko Nowe Miasto było efektem rozbudowy Edynburga w połowie XVII w. Miasto rozrastało się również w przeciwnym kierunku, tworząc mieszkalne przedmieścia zwane Southside. Począwszy od lat 50. Southside zaczęło coraz bardziej przybierać charakter gwarnej dzielnicy akademickiej, zasiedlanej stopniowo przez studentów i pracowników uniwersytetu, przenoszącego swoje placówki z centrum na południowo-zachodnie przedmieścia.
Przy Nicolson Street, stanowiącej przedłużenie South Bridge w kierunku południowym, stoi Surgeons’ Hall (Gmach Chirurgów), przypominający piękną świątynię w stylu jońskim, wzniesiony przez Playfaira jako siedziba władz Królewskiego Kolegium Chirurgów. Większa część budynku jest udostępniana zwiedzającym tylko przez jeden dzień w roku. Wyjątek stanowi muzeum (pn.-pt. 10.00-16.00; bezpł.), w którym znajduje się ciekawa, choć trochę zbyt specjalistyczna wystawa na temat historii medycyny. Po drugiej stronie ulicy stoi Festival Theatre, sala koncertowa, która po przebudowie zakończonej w 1994 r. stała się od dawna wyczekiwaną sceną zdolną pomieścić wielkie inscenizacje operowe.
Zamek Craigmillar
Zamek Craigmillar (Craigmillar Castle; IV-IX pn.-sb. 9.30-18.00; nd. 14.00-18.00; X-III pn.-śr. i sb. 9.30-16.00, czw. 9.30-12.00, nd. 14.00-16.00; 1,50 £)jest miejscem, gdzie uknuto zabójstwo lorda Darnleya, drugiego męża Marii Stuart. Zamek jest otoczony pasem zieleni i leży 8 km na południowy wschód od centrum. Jest to jedna z najlepiej zachowanych średniowiecznych fortec w Szkocji, której wygląd nieco szpeci bliskość brzydkiej dzielnicy mieszkań komunalnych, jednej z najgorszych w mieście.
Najstarszą częścią kompleksu jest wieża mieszkalna wzniesiona na planie litery „L” w 1374 r. Zachowała się ona w niemal nie zmienionym kształcie, a wielka sala ze wspaniałymi kominkami w stylu późnogotyckim jest w tak dobrym stanie, że mogłaby i dziś służyć z powodzeniem dawnym celom. Kilkadziesiąt lat po ukończeniu budowy zamek został otoczony murami w kształcie czworoboku z cylindrycznymi basztami, w których znajdują się jedne z najstarszych w Brytanii dziury po kulach. Zachodnia część zamku została przerobiona na arystokratyczną rezydencję w połowie XVII w., właściciele opuścili ją w sto lat później, pozwalając zamienić się zamkowi w malownicze ruiny.