Wieża Smailholm

Do pochodzącej z XV w. wieży Smailholm (Smailholm Tower; IV-IX pn.-sb. 9.30-18.00, nd. 14.00-18.00; 1,50 £) można dotrzeć jedynie własnym środkiem transportu. Budowla wznosi się na wysokiej skale, kilka minut jazdy na wschód od Dryburgh, przy B6404. Usytuowanie i potężna konstrukcja strażnicy przywołują na myśl przygraniczne potyczki i najazdy rozbójników, na które była niegdyś narażona. Nierówne, zbudowane z małych kamieni mury mają 2 m grubości. Ze względów bezpieczeństwa okna i obydwa wejścia, z których jedno strzeżone jest przez ciężkie drzwi oraz żelazną kratę, są nieproporcjonalnie małe. Nieustające walki toczone przez klany po obu stronach granicy złożyły się na burzliwe dzieje, poruszające wyobraźnię „małego, chorowitego chłopca”, który zamieszkał tu w 1773 r. Chłopcem tym był Walter Scott, który po latach odtworzył czar dawnych gawęd w powieści Waverley:

Godziny, spędzane ze stryjem i ciotką, schodziły na słuchaniu gawęd.(…) Czyny Wiliberta z Waverley w Ziemi Świętej, długa jego nieobecność i niebezpieczne przygody, rzekoma śmierć i powrót pewnego wieczora w chwili, gdy umiłowana jego narzeczona poślubić miała bohatera, który podczas jego nieobecności bronił ją od zniewag i ucisku; wspaniałomyślność, z jaką krzyżowiec zrzekł się swoich praw i w sąsiednim klasztorze znalazł spokój, który nie przemija – takich i podobnych opowieści słuchał, aż serce w nim gorzało i oczy zapalały się blaskiem.

Wewnątrz wieży nie zatrzymuj się przy kiczowatych modelach odzianych w kostiumy i wejdź na dach, by pospacerować po mitrach. Dwa wąskie chodniki, przyciśnięte do dachu o beczkowym sklepieniu i schodkowo wykończonych szczytów, pozwalają spoglądać z wysoka na piękną okolicę. Od strony północnej zachowało się miejsce dla strażnika z niszą przeznaczoną na latarnię, przylegające do ściany komina, aby było w nim ciepło.

Mellerstain House

Mellerstain House (V VI i IX śr., pt. i nd. 12.30-16.30; VII i VIII codz. z wyj. sb. 12.30-16.30; 3,50 £) znajduje się 6,5 km na wschód od Smailholm (dojazd kilkoma oznakowanymi odcinkami dróg bocznych) i 10 km na północny zachód od Kejso przy A6089. W budowli można zaobserwować najbardziej charakterystyczne cechy stylu Adamów: William zaprojektował skrzydła w 1725 r., a jego syn Robert środkową część pałacu 50 lat później. Właściwe temu ostatniemu upodobanie do kolumn, medalionów i fryzów osiąga kulminację w zdumiewającej sekwencji pastelowych sufitów ozdobionych stiukami. Wijące się, symetryczne motywy zastosowano na suficie biblioteki, ozdobionym medalionami z olejnymi obrazami Nauka i Lektura, znajdującymi się po obu stronach Minerwy.W salonie można podziwiać ciekawe wzory z gryfami i wazami. Po trwającym godzinę zwiedzaniu rezydencji warto jeszcze pospacerować po regularnie wytyczonych alejkach edwardiańskiego ogrodu, które łagodnie opadają w kierunku jeziora.