SPORT I AKTYWNY WYPOCZYNEK

SPORT I AKTYWNY WYPOCZYNEK

Wielu turystów omija główne miasta Szkocji, ponieważ interesuje ich wyłącznie piękna sceneria. Znajdą tu ogromne obszary, na których nie spotkasz żywej duszy, idealne trasy nawet dla najwytrwalszych wędrowców oraz malownicze góry, na których niejeden z najlepszych na świecie alpinistów połamał sobie zęby i w których zimą panują doskonałe warunki narciarskie. Na mniej wyczynowych wędrowców czeka wiele oznakowanych szlaków, od jedno-godzinnych spacerów po szlaki prowadzące od wybrzeża do wybrzeża. Morze, jeziora i rzeki dają sposobność do łowienia ryb, a także do żeglowania i uprawiania wielu rodzajów sportów wodnych. Jest też tutaj mnóstwo ładnych plaż, na których można uprawiać sporty czy po prostu pospacerować. Szkocja słynie także jako ojczyzna golfa; pola golfowe, których jest tu najwięcej w świecie, są też niedrogie. Szczegółowych informacji o tym, gdzie można oglądać lub uczestniczyć w jakiejś imprezie sportowej, udziela Scottish Sports Council, Caledonian House, South Gyle, Edinburgh EH12 9DG (tel.0131/ 3177200).

WSPINACZKA GÓRSKA I PIESZE WĘDRÓWKI

Dla miłośników wędrówek Szkocja to kraj wspaniałych możliwości. Jest w czym wybierać: od niezbyt męczących tras po łagodnych, porośniętych trawą wzgórzach i wrzosowiskach Wyżyny Południowoszkockiej po szlaki wiodące przez dzikie, skaliste tereny na północnym zachodzie. Trzy główne szlaki piesze (Long Distance Footpaths, LDP) można przemierzyć w kilka dni, można też oczywiście pokonać tylko jakiś wybrany odcinek. Najdłuższy (339 km), Southen Upland Way (szlak wyżyny południowoszkockiej), przecina południową Szkocję od wybrzeża do wybrzeża. Najbardziej znany jest West Higland Way (szlak zachodniej części Gór Kaledońskich), o długości 152 km, prowadzący z Glasgow do Fort William brzegiem Loch Lomond i przez Glen Coe. Nieco łatwiejszy szlak Speyside Way, w Aberdeenshire ma tylko 48 km. Zielone znaki organizacji turystycznej Scottish Rights of Way Society umieszczone są na tych i na wielu innych trasach, natomiast w dzikich rejonach można bez ograniczeń spacerować, wspinać się, wędrować po górach, biegać na orientację itp.

Amatorzy wspinaczek wybierają się zwykle w Góry Kaledońskie, krainę wielu niedostępnych szczytów i wspaniałych szlaków. W Szkocji jest 279 gór o wysokości ponad 914 m, nazywanych Munros od nazwiska człowieka, który je sklasyfikował jako pierwszy. Wielu wędrowców „kolekcjonuje” je, często zaliczając po kilka w ciągu dnia. Prawdziwi alpiniści kierują się raczej do Glen Coe czy Torridan, gdzie znajdą najtrudniejsze ściany i bardzo malowniczą scenerię.

Te i niektóre z najładniejszych części Gór Kaledońskich (Lawers, Kintal, West Affric) należą do National Trust of Scotland, a Blaver i Ladhar Bheinn (Knoydart) są własnością John Muir Trust; wszędzie można wchodzić przez okrągły rok. Poza tym, na pewnych obszarach mogą występować ograniczenia w okresie narodzin jagniąt (szczególnie niemile widziane są psy w kwietniu i maju) oraz polowań na jelenie (od połowy sierpnia do trzeciego tygodnia października). Ulotka Heading for the Scotish Hills (wydawana przez Scottish Mountaineering Club lub SMC) zawiera wszystkie tego typu informacje o wszystkich terenach.

Opisano liczne krótkie trasy, zaczynające się w miastach i wioskach, oraz kilka dłuższych szlaków. Opisy te powinno się jednak traktować jako ogólne wskazówki i zawsze mieć przy sobie dobrą mapę. Tam, gdzie było to możliwe, podano szczegóły dotyczące najlepszych map, w większości przypadków jest to jedna z serii map Ordnance Survey (OS). Nigdy nie należy wybierać się na trasę, której pokonanie przekracza nasze możliwości, warto też przestrzegać zasad.

BEZPIECZEŃSTWO W GÓRACH SZKOCJI

Szkockie góry nie są wysokie, ale ponieważ pogoda może się nagle zmieniać, bywają bardzo niebezpieczne. Co roku, tak zimą, jak latem, alpiniści i wędrujący po szlakach giną w górach Szkocji. Kiedy zaczyna się chmurzyć, należy jak najszybciej zejść w dół. Najważniejszy jest odpowiedni ubiór, nawet jeżeli zapowiada się łatwa wycieczka przy dobrej pogodzie. Trzeba mieć ciepłe i nieprzemakalne ubranie, odpowiednie obuwie i dobre mapy, kompas (którym oczywiście wypada umieć się posługiwać) i coś do jedzenia. Zawsze powinniśmy zostawić komuś wiadomość o trasie, w którą się wybieramy, oraz o tym, kiedy mamy zamiar wrócić. Trzeba też pamiętać, żeby potem powiadomić tę osobę o swoim powrocie.

Inne pożyteczne informacje o trasach można uzyskać w instytucjach. Lokalne biura turystyczne zazwyczaj sprzedają mapy OS i inne, ulotkę o zasadach bezpieczeństwa i broszurki informacyjne. Podobne rzeczy można kupić w licznych sklepach. Spośród wielu przewodników w języku angielskim dla wędrowców i amatorów wspinaczek godna polecenia jest seria District Guides, wydawana przez SMC, w której profesjonalni alpiniści opisują wspinaczki krok po kroku.